Nίκος Δήμου
HMEPOΛOΓIOΓΡΑΦΩ ME ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΡΕΥΜΑΤΟΣ (ελληνιστί blackout) σε φορητό υπολογιστή
(IBM Thinkpad 700) με μπαταρία. Σε λίγο θα πρέπει να αγοράζουμε τα πάντα με
μπαταρία - ή με πετρέλαιο, υγραέριο, κάρβουνο, ξύλα. H Ελλάδα πράγματι
γυρίζει πίσω - στη φουφού!
Τι υπέροχη πόλη η Αθήνα! Νερό δεν έχουμε, ηλεκτρικό δεν έχουμε, τηλέφωνο
πότε έχουμε και πότε δεν - όσο για αέρα, το τι αναπνέουμε ένας θεός το
ξέρει. Γενικά δηλαδή πρόκειται για ένα μικρό Παράδεισο. Αλλά μήπως πάνε
πίσω και οι άλλες πόλεις μας; Μικρές Αθήνες γίνονται κι αυτές, καθ? εικόνα
και ομοίωσιν.
Αλλά ας αφήσω τη γενικότερη γκρίνια στον K.K. που την έχει μονοπωλήσει εδώ
και χρόνια. Εγώ γκρινιάζω μόνο σε ειδικά θέματα.
KAKA MANTATA ΓΙΑ TA ΤΖΙΠ: σε crash test που έκανε η γερμανική λέσχη ADAC,
απέδειξε πως αυτό που πολλοί υποστήριζαν - δηλαδή ότι τα τζιπ είναι
επικίνδυνα και για τους τρίτους και για τους δικούς τους (οδηγούς και
επιβάτες) είναι γεγονός. Αυτά τα βαριά σιδερόφρακτα αυτοκίνητα δεν απειλούν
μόνο τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα κάθε πεζού ή αντίπαλου οδηγού -
αλλά δεν προστατεύουν αποτελεσματικά ούτε αυτούς που τα χρησιμοποιούν.
(Στοιχεία από το Spiegel της 1.11.93.)
Για τους πεζούς βέβαια ο κίνδυνος είναι ορατός. Αν σε χτυπήσει το εμπρός
τμήμα ενός επιβατικού I.X. οι στρογγυλεμένες αεροδυναμικές φόρμες θα σε
βοηθήσουν να γλιστρήσεις πάνω στο καπό, απορροφώντας ένα μέρος από την
ενέργεια της πρόσκρουσης. Τι ελπίδες έχεις με τις κάθετες και γωνιώδεις
επιφάνειες ενός 4X4; Για να μην αναφερθούμε στους πρόσθετους παντοδύναμους
προφυλακτήρες που μπορεί στις ζούγκλες να προστάτευαν από τα βουβάλια -
στην πόλη όμως είναι επικίνδυνα για τους πεζούς (γι? αυτό και τους
απαγορεύει ο K.O.K.)!
Καλά κάνω εγώ και λέω πως τα τζιπ θα έπρεπε να κυκλοφορούν μόνο για
επαγγελματική χρήση ή στο φυσικό τους χώρο - εκεί που δεν μπορεί να πάει το
επιβατικό. Διότι και ενεργοβόρα είναι (λόγω βάρους, τετρακίνησης και κακής
αεροδυναμικής) και επικίνδυνα (σε ενεργητική και παθητική ασφάλεια -
ανατροπές κ.λπ.) και στην κυκλοφορία δυσκολεύουν (π.χ. κλείνουν την
ορατότητα στους πίσω). Γενικά, όταν τα οδηγεί η κυρία X για τα ψώνια στο
σούπερ μάρκετ δεν έχουν ούτε ένα πλεονέκτημα - μόνο μειονεκτήματα.
Αντε όμως να τα βάλεις με τη μόδα. Και τανκς μπορεί κάποια μέρα να μας
επιβάλλει!
ΓΕΜΙΣΑΜΕ ΕΝΤΥΠΑ ΓΙΑ TO AYTOKINHTO: Σε κάθε Έλληνα αναλογούν κάνα δύο
αντίτυπα. Σε λίγο θα έχουμε και αυτοκινητοπεριοδικά για βρέφη, για
υπερήλικες, για αριστερόχειρες, για ΑΕΚτζήδες, για Υδροχόους. Όλοι
προσπαθούν να αρμέξουν τη μεγάλη (διαφημιστική) αγελάδα - τον κλάδο του
αυτοκινήτου. Κι αυτή, υπομονετικά, κάθεται και την αρμέγουν. Αλλά ως πότε;
Κάποια στιγμή θα αγανακτήσει - και τότε θα κλωτσήσει την καρδάρα με το
γάλα.
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΡΕΛΑΣ. Στο παλιό Ψυχικό υπάρχει ένας μικρός (αλλά
κυκλοφοριακά σημαντικός) δρόμος: H οδός Κρυστάλλη. Πριν από εννιά μήνες
έγιναν εκεί κάτι έργα - και χρειάστηκε να κλείσει ο δρόμος. Πέρασε καιρός
και ο δρόμος δεν άνοιγε. Όλα τα έργα της περιοχής είχαν τελειώσει - αλλά η
οδός Κρυστάλλη θεόκλειστη. Μεγάλη ταλαιπωρία για όλους τους περίοικους, που
ή έπρεπε να κάνουν έναν τεράστιο κύκλο, ή πάλι να παρανομούν ανεβαίνοντας
ανάποδα μονόδρομους.
Μέχρι που ένας περίεργος γείτονας πήγε και ανίχνευσε. Και διαπίστωσε πως τα
έργα είχαν τελειώσει από καιρό. Και πως οι λίγοι κάτοικοι της οδού
Κρυστάλλη είχαν αφήσει το αρχικό οδόφραγμα, μερικούς σωρούς χώματα, ένα
χαντάκι και τις πινακίδες, για να γλιτώνουν από την ενόχληση της
κυκλοφορίας!
Αυτά μόνον από τη μία πλευρά, την κανονική είσοδο του δρόμου. (Πρόκειται
για μονόδρομο.) Οι κάτοικοι μπαίνουν -παράνομα- από την άλλη, η οποία είναι
ελεύθερη από «έργα» και πινακίδες.
Καταπληκτικό! Ιδιωτικός δρόμος στην καρδιά του Ψυχικού! Και η Αστυνομία; O
Δήμος; E! κάνουν λίγο τα στραβά μάτια. Βλέπετε, στην οδό Κρυστάλλη
κατοικοεδρεύουν εφοπλιστές και άλλοι μεγαλοσχήμονες.
Σκέπτομαι λοιπόν τώρα να κλείσω και το δικό μου δρόμο - διότι και εμένα
πολύ με ενοχλούν τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια. Το καλοκαίρι μάλιστα θα
βγάλω και κανένα τραπεζάκι έξω, με ομπρέλα και φουσκωτή πισίνα. Κι αν μου
πούνε τίποτα, θα τους παραπέμψω στην οδό Κρυστάλλη...
ΠΟΛΥ ΓΛΕΝΤΑΩ MIA ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ διαφήμιση της Goodyear, όπου ένας τύπος θέλει
«αυτοκίνητο με τετ-α-κε». Συνεχίζοντας βέβαια διευκρινίζει ότι θέλει να
«έχει και κρατήματα». Και καλά ο κειμενογράφος της διαφημιστικής εταιρίας
μπορεί να μην ήξερε - στην Goodyear δεν βρέθηκε κανείς να του εξηγήσει πως
το τετ-α-κε (γαλλιστί t_te-a-queue) είναι αυτό που συμβαίνει όταν το
αυτοκίνητο δεν έχει «κρατήματα» - ούτε καλά λάστιχα;
Με την ευκαιρία: γιατί έχει επικρατήσει ο όρος «κρατήματα»; Χάθηκε το
κράτημα; Δηλαδή, αν βάλουμε πληθυντικό, θα κρατάει καλύτερα το αυτοκίνητο;
KAI ΓΙΑ AYTOKINHTA ΔΕ ΘΑ ΓΡΑΨΕΙΣ; Θα ρωτήσουν μερικοί. Λυπάμαι - εγώ τον
τελευταίο καιρό ασχολούμαι περισσότερο με τον υπολογιστή μου. Σκέπτομαι
μάλιστα σοβαρά πως γράφω σε λάθος περιοδικό. Ίσως θα έπρεπε να μεταναστεύσω
σ? ένα περιοδικό για υπολογιστές.
Υπάρχουν διάφορες φάσεις στη ζωή μου όπου τα χόμπι μου, πότε το ένα πότε το
άλλο, παίρνουν το επάνω χέρι. Βέβαια το αυτοκίνητο ποτέ δεν έπαψε να με
απασχολεί - τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια. Παρ? όλα αυτά υπήρξαν εποχές
όπου π.χ. έκανα πάρα πολλή φωτογραφία. (Ακόμα παλιότερο χόμπι - σχεδόν από
παιδί.) Τότε έγραφα και σε φωτογραφικά περιοδικά. Όσο για τους υπολογιστές,
είναι ο Βενιαμίν στα χρόνια απασχόλησης - μόλις δέκα. Αλλά, όπως όλοι οι
στερνοί έρωτες, αυτός είναι ο πιο παθιασμένος...
ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΣΥΓΚΡΙΣΕΩΝ: Είναι πολύ ενδιαφέρον να συγκρίνεις συγκριτικά τεστ
(αυτοκινήτων - αλλά και υπολογιστών) που δημοσιεύονται σε διάφορα διεθνή
και πολύ έγκυρα περιοδικά. Εκεί βλέπεις πόσο υποκειμενικά είναι στην
πραγματικότητα αυτά τα «επιστημονικά» τεστ - κι ας βασίζονται σε μετρήσεις
οργάνων και σε βαθμολογίες. Κι αυτό φαίνεται από τις διαφορές στα
αποτελέσματα.
Ποιό κατά τη γνώμη σας είναι καλύτερο αυτοκίνητο - το Saab 900S ή η
Mercedes C 220; Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, δύο αντίθετες απόψεις.
Το Car του Νοεμβρίου συγκρίνει BMW 325i, Saab 900S και Mercedes C220 και τα
κατατάσσει με αυτή τη σειρά (θεωρώντας μάλιστα πως η Mercedes υπολείπεται
αρκετά), ενώ στο τεύχος της 24/9 το γερμανικό Auto Motor Sport δίνει 540
βαθμούς στην Mercedes C 220, 523 στο Volvo 850 GLE και μόλις 519 στο Saab
900S, που έρχεται τρίτο. Ας σημειωθεί ότι σε παλιότερο τεύχος το AMS είχε
συγκρίνει και το BMW (320i) με την Mercedes C220 και το έβγαλε δεύτερο, ενώ
το CAR μιλάει για απόλυτη υπεροχή της σειράς 3. Βγάλτε συμπέρασμα!
Τα δικά μου συμπεράσματα είναι δύο: α) Όλα αυτά είναι πολύ καλά αυτοκίνητα
- σχεδόν ισότιμα. (Αυτό φαίνεται κι από το γεγονός ότι οι διαφορές στη
«βαθμολογία» είναι πολύ μικρές. Είκοσι βαθμοί στους πεντακόσιους δεν είναι
ούτε 5%!) β) Τα κριτήρια επιλογής είναι διαφορετικά. Π.χ. σε τελευταίο
τεύχος το AMS βγάζει το VW Passat CL 2.0 καλύτερο (549 βαθμοί), από το
Citro_n Xantia 2.0i SX (504). Αν όμως αναλύσουμε τη βαθμολογία θα δούμε πως
η διαφορά βασίζεται κυρίως σε οικολογικές και οικονομικές παραμέτρους, που
δεν έχουν άμεση σχέση με την ποιότητα και την απόλαυση της οδήγησης. Αν
απομονώσουμε τις τέσσερις καθαρά οδηγητικές παραμέτρους (αμάξωμα, άνεση,
κινητήρας, κράτημα), η διαφορά μειώνεται στους οκτώ βαθμούς (357 με 349)
δηλαδή ούτε 3%. Κι ας μην αναλύσουμε το πόσο υποκειμενική και αυθαίρετη
μπορεί να είναι και η ίδια η βαθμολόγηση. Μπορείς να μετρήσεις την
επιτάχυνση ή το θόρυβο - αλλά ήδη, στη δεύτερη μέτρηση, δε λαμβάνεται υπ?
όψη η ποιότητα του θορύβου. Ίδια είναι τα 75 decibel μιας Porsche κι ενός
Kia; Ας αφήσουμε άλλες ιδιότητες, όπως «λειτουργικότητα» ή «άνεση
καθισμάτων» που είναι πια ολωσδιόλου υποκειμενικές!
Γι? αυτό να παίρνετε πάντα τις δοκιμές -ακόμα και τις δικές μας- με λίγο
αλάτι (cum grano salis που έλεγαν κι οι Ρωμαίοι. Εννοούσαν: με μια μικρή
επιφύλαξη). Διαβάστε μας λοιπόν με προσοχή, αλλά η τελική «δοκιμή» είναι
αυτή που κάνετε εσείς οι ίδιοι ανάλογα με τις ανάγκες και τις προτιμήσεις
σας.
Απορώ πάντα με τους ανθρώπους που αγοράζουν ένα αυτοκίνητο χωρίς να το
έχουν οδηγήσει. Το θεωρώ αδιανόητο να ξοδέψει κανείς μερικά εκατομμύρια,
για κάτι που θα τον συντροφεύει χρόνια - χωρίς να έχει ιδέα αν του
πηγαίνει. Γουρούνι στο σακί - και ακριβό γουρούνι.
Ευτυχώς που σιγά-σιγά ο εμπορικός ανταγωνισμός υποχρεώνει τις
αντιπροσωπείες να διαθέτουν αυτοκίνητα δοκιμών. Πριν λίγα ακόμα χρόνια σε
κοίταζαν πολύ περίεργα αν ζητούσες να δοκιμάσεις ένα αυτοκίνητο. (Εγώ είχα
το θράσος να το απαιτήσω όταν αγόρασα το πρώτο μου αμάξι, το 1965. Με πήραν
για τρελό ή απατεώνα που ήθελε να εξαφανιστεί με τη δοκιμή - και φυσικά δεν
μου το έδωσαν.)
Βέβαια, μερικές φορές υπάρχει πρόβλημα. Ας υποθέσουμε (οι υποθέσεις είναι
τζάμπα) πως θέλετε να αγοράσετε τη νέα Porsche 911. (Αχ-Βαχ). Έχετε μαζέψει
35.000.000, δεν σας τρομάζει το φοβερό ετήσιο τεκμήριο των
(βρέξει-χιονίσει) 15.000.000 (λένε μάλιστα να τα αυξήσουν!) και ζητάτε να
την δοκιμάσετε. Μπορεί η αντιπροσωπεία να διαθέτει ένα τέτοιο ακριβό
μοντέλο για τους τρεις σοβαρούς πελάτες το χρόνο; Αλλά, πάλι, μπορεί ο
πελάτης να ξοδέψει 35.000.000 για το γουρούνι που λέγαμε;
Σας αφήνω να μελετάτε αυτό το πρόβλημα το βράδι πριν κοιμηθείτε - κι αφού
έχετε συμπληρώσει την πρώτη ονειροπόληση, για το κερδισμένο τζακ-ποτ._.Ν.
Δ.
ΥΓ. Στον αναγνώστη που σχολιάζει τη φωτογραφία της παχύσαρκης Αμερικανίδας
στην Επίδαυρο και με ρωτάει αν «έχω προηγούμενα με τους χοντρούς» απαντώ:
Φυσικά όχι. Δεν με ενόχλησε το πάχος, αλλά το κακό γούστο. Όταν έχει κανείς
μια τόσο ευρεία περιφέρεια, δεν την ντύνει με το πιο χτυπητό και γυαλιστερό
κόκκινο σορτ! Υπάρχουν και σκουρόχρωμες φούστες. Αλλωστε η λεζάντα
αναφερόταν σαφώς σ? αυτούς «που προβάλλουν με κραυγαλέα χρώματα ότι οι
άλλοι προσπαθούν να υποβαθμίσουν».